YAĞMUR ÖNCЕSİ VE SONRASI

yağmur başlamadan önce
sarhoş gibiydi güneş,
hoyratçasına saçıyordu altın hazinesini;
kavruk otlar yatışıyordu
sahipsiz ölülere eş,
toprak derin çatlaklarda yitirmişti sesini.

soluksuz yapraklarıyla
kanat açmıştı dallar
bulutların cennetine uçacaklarmış gibi;
telâşlıydı günler boyu
koşan yangınlı rüzgâr
ya bir yerden, ya birinden imdat ararmış gibi.

ve beklenen imdat geldi,
süzülerek ansızdan,
hayat öpücüğü gibi yerin dudaklarına;
şimşek çaktı, gök gürledi
ve siyah bulutlardan
parlak umutlar aktı umutsuzluk dağına.

çın çın öterken damlaların
sevinçli serenadı,
silindiler birer birer yaşanan sıkıntılar;
tek rüzgâr iniltisinin
soğuk gölgesi kaldı,
bir de kuş seslerinden dağılmış o notalar.